Σήμερα, στο πλαίσιο των αυξανόμενων απαιτήσεων για εξατομικευμένες υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών υγείας, ο ανθρωποκεντρικός σχεδιασμός τους μπορεί να αποδειχτεί κρίσιμα σημαντικός για την αύξηση της αποδοτικότητας του Συστήματος Υγείας (αποτέλεσμα ως προς το κόστος) καθώς και για τη σημαντική αύξηση της προσβασιμότητας. Οι χρόνιες ασθένειες αποτελούν αιτία της πρόωρης θνησιμότητας και δεδομένου ότι οδηγούν συχνά σε κάποια μορφή αναπηρίας, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο προσδόκιμο ζωής. Καθώς ο πληθυσμός γερνάει και νέες θεραπείες επιτρέπουν στα άτομα με θανατηφόρες ασθένειες να επιβιώσουν, ο αριθμός των ασθενών με χρόνιες ασθένειες αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς τις τελευταίες δεκαετίες σε πολλές χώρες. Οι χρόνιες ασθένειες αποτελούν μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Πολλοί άνθρωποι με χρόνιες ασθένειες επιβιώνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά χρειάζονται συνεχή φροντίδα. Οι παράγοντες κινδύνου όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα και η έλλειψη άσκησης είναι διαδεδομένη. Σκοπός του Μαθήματος αποτελεί την επιχειρησιακή προσέγγιση στην Παρουσίαση των Μοντέλων Διοίκησης Μακροχρόνιας Φροντίδας Υγείας. Προσδιορίζεται η μακροχρόνια ασθένεια και οι απαιτήσεις για την ειδική φροντίδα προσδιορίζεται η Μακροχρόνια φροντίδα και παρουσιάζονται μοντέλα μακροχρόνιας φροντίδας. που εφαρμόζονται για το συντονισμό της περίθαλψης. Επίσης πραγματοποιείται η προσέγγιση του κόστους όπου επιχειρείται η συγκριτική ανάλυση του κόστους μεταξύ των μοντέλων της μακροχρόνιας φροντίδας και του αντίστοιχου Νοσοκομειακού κόστους καθώς και καλές πρακτικές σε διεθνές επίπεδο. Στην Ελλάδα όλο το σύστημα έχει ως άξονα το Νοσοκομείο με όλες τις πιθανές επιπτώσεις στο κόστος και στη δυσκολίες εξατομικευμένης προσέγγισης των ασθενών. Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε την άνεση και ευελιξία ου ιδιωτικού τομέα ο οποίος ανταποκρινόμενος τις απαιτήσεις τόσο τις αγοράς αλλά και τις πιέσεις στο κόστος λειτουργίας φρόντισε στην έγκαιρη ανάπτυξη δικτύων φροντίδας ασθενών με μακροχρόνια ασθένεια καλύπτοντας το κενό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ωστόσο δεν πρέπει να :παραβλέψουμε τις φιλότιμες και ηρωικές προσπάθειες των Νοσηλευτών των Μονάδων της Φροντίδας στο σπίτι στα δημόσια Νοσοκομεία οι οποίοι αν και απομονωμένοι σε μεγάλο βαθμό από το Νοσοκομειοκεντρικό μοντέλο οργάνωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας κρατούν με υψηλή επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια αυτή την τόσο πολύτιμη υπηρεσία και παρά τις όποιες αντιξοότητες.